“Stichting Leergeld maakt het leven van jou en je kind makkelijker”

Ze is dan hoogzwanger en niet lang na het huwelijk wordt hun eerste dochter geboren. Het jonge gezin is gelukkig.

Maar het geluk is van korte duur. Joyce: “Ik raakte opnieuw zwanger, maar op de echo’s zagen ze een afwijking; de baby die in mij groeide, was ernstig ziek.” Joyce en haar man besluiten om de zwangerschap vroegtijdig af te breken en Joyce bevalt van een meisje dat zo groot is als haar hand. “We noemden haar Lieve.”

Alles komt tegelijk 

Deze heftige gebeurtenis is het begin van een zwarte periode. Joyce: “De emotionele nasleep van deze zwangerschap was intens. Als een zombie ging ik door het leven. Ik belandde in de ziektewet en was mentaal en fysiek helemaal op. Een jaar later zei mijn man dat hij wilde scheiden. Het kwam als een verrassing, maar toch is het logisch: als je elkaar niet kunt vinden in het verdriet, kun je elkaar niet steunen en groei je uit elkaar.” 

Er breekt een bijzondere en drukke tijd aan voor Joyce: de scheiding moet rondgemaakt worden, het huis moet verkocht worden en ze moet een huurwoning vinden voor zichzelf en haar dochter. “En ondertussen zat ik nog steeds in de ziektewet en had ik een aanvullende WW-uitkering. Alles kwam tegelijk”, vertelt ze. “Voor onze dochter probeerden mijn ex en ik alles zo normaal mogelijk te houden. Gelukkig zaten we wat haar betreft op één lijn.” 

Moeite om rond te komen

Dankzij de hulp van een makelaar krijgt Joyce een leuk appartement in het centrum van Enschede. Maar ondanks de huursubsidie is het lastig om rond te komen met de uitkering die ze ontvangt. Joyce: “Door de draagkracht van mijn ex kreeg ik geen partneralimentatie. Maar dat vond ik niet erg: ik ben het gewend om zelfstandig te zijn, om mijn eigen inkomen te hebben. Ik wilde het zelf regelen.” En dat lukt haar: ze heeft net genoeg geld om boodschappen te doen en de rekeningen te betalen. “En ik hoefde niet naar de kleding- of voedselbank”, vertelt ze. 

Tranen door acceptatie

Als haar dochter naar school gaat, hoort Joyce over Stichting Leergeld, een stichting die kinderen (tussen 4 en 18 jaar) helpt van wie de ouders het niet breed hebben. Joyce: “Mijn dochter kreeg van school flyers over de stichting. Ik wist dat ik in aanmerking zou komen voor hulp, maar toch duurde het een tijdje voordat ik de aanvraag deed. Want voor mijn gevoel redde ik het en kon ik alles kopen wat ik nodig had. Ik nam genoegen met wat er was.”

Wanneer Joyce toch een aanvraag doet bij Stichting Leergeld, komen er tranen. Joyce: “Ik had al die tijd voor mezelf en mijn dochter gezorgd. Nu accepteerde ik dat er een stichting was die voor ons wilde zorgen. Het was een enorme opluchting.”  

Het kan iedereen overkomen

Inmiddels gaat het erg goed met Joyce. Ze is niet meer ziek, heeft een nieuwe vriend en werk waar ze blij van wordt. Een uitkering krijgt ze niet meer en ook Stichting Leergeld hoeft niet langer betrokken te zijn bij haar dochter.  

Voor een korte periode had ze de hulp van de stichting nodig om de eindjes aan elkaar te knopen. Joyce: “Wat mij overkwam, kan iedereen overkomen. Schaam je daarvoor niet en accepteer de hulp die je wordt aangeboden door Stichting Leergeld en andere organisaties. Daar zijn ze voor. Ze maken het leven van jou en je kind makkelijker. Ik voel me bevoorrecht dat ik gebruik kon maken van Stichting Leergeld.”  

*Joyce en Lieve zijn verzonnen namen. De echte namen zijn bekend bij de redactie.