“Dat we geholpen worden door Stichting Leergeld, is een geschenk”

Bijna twee jaar geleden verhuisde Lotte van Hengelo naar Enschede; geen grote verhuizing, maar wel een belangrijke. Lotte: “Toen we in Hengelo woonden, werd er een inval in ons huis gedaan. Daarna werd mijn partner opgepakt. Omdat Hengelo niet zo groot is, kende bijna iedereen ons verhaal. Voor de rust en veiligheid van mijn kinderen, koos ik ervoor om in Enschede opnieuw te beginnen.”

Opnieuw verhuizen

Het settelen in Enschede ging niet zonder problemen. Lotte tekende een huurcontract, maar zag door de haast niet dat ze maar zes maanden in het huis mocht wonen. Op stel en sprong moest ze al na een half jaar iets anders vinden. “En nu woon ik hier, gelukkig voor onbepaalde tijd. Het is niet de beste buurt van Enschede en het huis heeft vochtproblemen, maar hier wonen geeft ons allemaal rust”, vertelt ze. 

Lottes partner zit niet meer vast en is af en toe bij hen thuis. Hij helpt mee met de kinderen en bij het schoonmaken van het huis. “Dat lukt mij nu niet meer”, lacht Lotte, wijzend naar haar dikke buik.

Uitkering en schulden

Hoewel ze het graag wil, kan Lotte door haar borderline niet werken. Daarom krijgt ze een Wajong-uitkering. Het is niet veel en de maandelijkse kosten van het gezin zijn hoog; het is een uitdaging om elke maand rond te komen.  Daarnaast zijn er schulden. Lotte legt uit hoe dat komt: “In Hengelo woonden we tijdelijk in een noodwoning. Toen we uit de woning werden gezet, moesten we zelf de ontruimingskosten betalen. Die kosten zijn torenhoog. Daarna, in Enschede, huurde ik eerst van een particuliere verhuurder. De huur was eigenlijk te hoog om te betalen.” Lotte heeft met de schuldeisers betalingsregelingen gemaakt en probeert maandelijks een deel van de schulden af te betalen. 

Ook kijkt ze voor welke toeslagen en andere diensten ze in aanmerking komt. “Ik heb de energietoeslag aangevraagd en gelukkig krijg ik kinderbijslag”, zegt ze. “Ook haal ik elke week eten op bij de voedselbank en binnenkort wil ik me aanmelden bij de kledingbank.”

Een fiets en laptop

Lottes oudste zoon is zeven jaar en haar dochter is vijf. Voor hen deed ze een aanvraag bij Stichting Leergeld. Deze stichting is er voor kinderen tussen de 4 en 18 jaar uit gezinnen met een laag inkomen. Lotte: “Een vriendin van me vertelde over Stichting Leergeld. Ik kon de aanvraag zelf doen; dit ging heel makkelijk. Voordat ik naar Enschede kwam, wist ik niet eens dat het bestond.”

Ze legt enthousiast uit wat er daarna gebeurde: “Binnen een maand kwamen er twee vrijwilligers van de stichting op bezoek en werd alles in werking gezet. Een paar weken later mocht mijn zoontje een fiets uitzoeken en kreeg hij een laptop voor school. Hij was er ontzettend blij mee.” 

Lottes schoolgaande kinderen kregen ook een rugtas met bekers en een broodtrommel, zwemspullen en gymkleren. “Alles bij elkaar zijn dat veel kosten. Ik zou nooit zelf een fiets of laptop voor mijn kinderen kunnen kopen; ik kies eerder voor eten of kleding”, merkt ze op. “Dat we nu geholpen worden door Stichting Leergeld, is een geschenk. Ik vertel mijn kinderen daarom dat ze extra zuinig moeten zijn met de spullen.” Lotte voegt eraan toe dat het haar veel lucht geeft nu deze kosten bij haar zijn weggehaald.

Lotte kan nu vrijuit praten over haar geldproblemen, maar zo is het niet altijd geweest. “Vroeger schaamde ik me ervoor dat ik al die instanties nodig heb. Maar het is zoals het is. Ik kan er niet zonder en ik vind het heel mooi dat ze bestaan”, benadrukt ze. Ze snapt goed waarom sommige mensen geen hulp durven vragen. “Ik vond dat voorheen ook eng. Maar als het om je kinderen gaat, doe je alles.”

*Lotte is een verzonnen naam. De echte naam is bekend bij de redactie.